Bir yalnızlık kıyısıydı gözlerin
Issızlığında büyütürdü kendini
Çoğalırdı hiç durmadan
Binlerce göz çıkardı ortasından
Yiter giderdim baktığımda
Ay doğarken
Yürür giderdi bulutlar
Koşardım peşinden
Kayıp düşlerimden
Kayıp da düşerdim
senin acı gerçeğine
Kaygandı durduğum yerin
Düşerdim canım acırdı
Bir derinliği vardı gözlerinin
O derinlik miydi bilmem
Hazineler var sanırdım içinde
Arardım durmaksızın
Yok muydu yoksa
Ay çıktı mıydı
Değişirdi gözlerin
Öylesine çoğalırdı ki
binlerce göz olurdu
Ben dağılırdım baktıkça
Ama ne dağılma
Sen hiç karanlık gördün mü
ay çıkmazdan evvel
Öyle kuytu öyle nemli
bir derinliği vardı ki
Tutardı her köşebaşını
dönüşünde
Bir ıslık sesi gibi
Gözlerin
delerdi karanlığı
Göz göz oda olurdu her köşesi
Öyle bir genişliği vardı ki
yutardı alıp da içine
Ana rahmi gibi
Ay doğarken beslerdi kendini
Gelip de gitmezse eğer düşlerimden
Ölürdüm.
Aylin Yabanoğlu
Görsel: Blood Moon- Michele Benzamin-Mik